مطالعه جامعه‌شناختی گرایش کارگران مهاجر فصلی به رفتارهای پرخطر در شهر تهران

در پژوهش حاضر، گرایش کارگران مهاجر فصلی به آسیب‌های اجتماعی و رفتارهای پرخطر در شهر تهران مورد بررسی قرار گرفته است. چارچوب نظری پژوهش، ترکیبی از نظریه‌های فشار اجتماعی، بازدارندگی اجتماعی و اکولوژی شهری است. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارگران مهاجر فصلی در شهر تهران است و داده‌های پژوهش از طریق روش پیمایش و با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته و نمونه‌گیری غیراحتمالی سهمیه‌ای احصاء شده است. یافته‌های توصیفی پژوهش نشان داد که بیش از نیمی از کارگران مهاجر فصلی، خاستگاه روستایی دارند. بر اساس نتایج استنباطی پژوهش، متغیر از خودبیگانگی اجتماعی با ضریب همبستگی 593/0، قوی‌ترین رابطه معنادار را با میزان گرایش کارگران فصلی به رفتارهای پرخطر دارد. نتایج مدل معادلات ساختاری (آموس) نیز نشان داد که سه متغیر احساس فشار اجتماعی در سطح کلان، بازدارندگی اجتماعی و آثار منفی شهرنشینی، 82 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین می‌کند.